“Joepie! Ik ben door de screening geraakt. Ik bereid me goed voor op mijn verblijf op de CPU.” 

Lees hier het verhaal van Tom, 28 jaar en vrijwilliger voor klinische studies. 

De screening is best wel spannend want dan weet ik definitief of ik in aanmerking kom om te mogen deelnemen aan de studie. 

Tijdens de screening kom ik nog meer informatie te weten over de studie zoals het doel van het onderzoek, welke behandeling ik zal krijgen, wat de mogelijke risico’s zijn en wat er wordt verwacht van mij als deelnemer. Ik krijg eveneens de kans om zelf vragen te stellen, wat ik persoonlijk wel belangrijk vind.

Welke onderzoeken gebeuren er nu tijdens zo’n screening? Wel, mijn bloeddruk wordt gemeten, mijn BMI wordt berekend, ze maken een ECG scan van mijn hart en testen of ik alcohol of drugs zou hebben genomen. Dit is belangrijk omdat het een invloed zou kunnen hebben op de studieresultaten.  

Onthaasten

Eigenlijk zie ik mijn deelname aan deze klinische studie een beetje als een ‘ontspanningsmidweek’. Het is een moment om me even terug te trekken, te chillen, te onthaasten van mijn druk sociaal leven. Gelukkig moet ik geen verlof nemen en kan ik als bewakingsagent gemakkelijk enkele shiften verschuiven om voldoende tijd vrij te maken voor mijn verblijf op de CPU. 

Maar ook vrijwilligers die fulltime werken kunnen deelnemen zonder verlof te nemen. Zo ontmoet ik op de screening Marlies, een fulltime copywriter, die perfect remote kan werken. Ze heeft enkel haar laptop nodig. Of ze dit nu doet van thuis of op de CPU, dat maakt toch niet uit voor haar werkgever. 

Inpakken maar!

Ter voorbereiding van mijn verblijf, bekijk ik wat ik allemaal zal meenemen. Ik verblijf vier nachten bij J&J CPU. 

Er is een ontspanningsruimte met een TV en een pooltafel. Soms worden er ook activiteiten georganiseerd zoals creatieve workshops en yoga sessies.

Maar ik ken mezelf. Af en toe heb ik nood aan een momentje voor mezelf, dus neem ik mijn laptop mee en koptelefoon en een boek. Zo kan ik me eens terugtrekken op mijn kamer of in de stille ruimte.  

 

In het kader van de veiligheid tijdens mijn verblijf mag ik niet blootvoets rondwandelen op de unit. Mijn veiligheidsschoenen die ik draag als bewakingsagent, laat ik thuis maar ik neem alvast mijn pantoffels mee. En ook een joggingbroek, niet om te sporten want zware fysieke inspanningen kunnen een invloed hebben op studieresultaten, maar om comfortabel te zitten. Een T-shirt is ook handig omdat verpleegkundigen zo gemakkelijk bloeddruk kunnen meten of een bloedafname kunnen doen.   

Voila, ik ben goed voorbereid en ben er helemaal klaar voor. Ik kijk al uit naar de andere vrijwilligers die deelnemen. Persoonlijk vind ik het altijd fijn om nieuwe mensen te leren kennen. Je hoort dan eens andere interessante levensverhalen.